In de jaren ’40 was Broeder Hubertus Dikmans hoofd van een psychiatrische afdeling in Huize Padua te Boekel. Volgens de denkbeelden uit die tijd was hard werken en passende ontspanning de beste therapie. Er werd veel arbeid verzet op het land, in de linnenkamer en in de keuken. Door het personeel werd gezorgd voor ontspanning in de vorm van sport, zang en toneel.
Tijdens de oorlog met zijn vele beperkingen, ook voor de patiënten van Huize Padua, groeide het plan om toch iets meer met muziek te gaan doen. Het was voor deze patiëntengroep ook heel belangrijk om een goede tijdsinvulling te hebben.
Broeder Hubertus onderkende tevens dat het maken van muziek ook een belangrijk onderdeel van de therapie kon zijn en wilde ook al hun mogelijkheden uitbuiten. Het was trouwens heel bijzonder dat een zo moeilijke groep juist zo muzikaal bleek te zijn.
Met zeer veel geduld en enkele oude instrumenten heeft hij met de patiënten van zijn afdeling de basis gelegd voor het huidige blaasorkest “De Muziekvrienden”. In 1945 speelden zij voor het eerst op een feestje, waar tevens het twaalf en een half jarig kloosterjubileum van Broeder Hubertus werd gevierd.
In 1947 kreeg Broeder Hubertus ondersteuning van een muzikaal begaafde medebroeder, Broeder Luvinus. Zij namen de beslissing om samen een muziekkorps te beginnen voor patiënten.
Broeder Luvinus ging les geven en Broeder Hubertus zorgde dat er via allerlei wegen tweedehands instrumenten bijkwamen. Fanfare “Laetitia” later “De Muziekvrienden was geboren.
En zo had Huize Padua, zoals elk dorp in Brabant, zijn eigen fanfare.
Het duurde niet lang of medewerkers van Huize Padua kregen belangstelling voor het muziekkorps. Jan van den Elsen was het eerste personeelslid dat het korps kwam versterken. In 1948 kwam Leonard van de Venne op Huize Padua werken als smid en ook werd hij als muzikant in hart en nieren meteen lid. Het eerste officiële optreden binnen het instituut was de Sacramentsprocessie in 1947.
Het eerste optreden buiten Huize Padua was bij een muziekfestival in Boekel. Daarbij werd het eerste vaandel gedragen wat door Broeder Hubertus was ontworpen en met gouddraad geborduurd was door een patiënt.
De afgelopen zeventig jaar zijn er uiteraard vele wisselingen geweest onder de patiënten die lid waren. Veel personeelsleden zijn echter altijd lid gebleven. In 1974 besloot men om over te gaan naar een blaasorkest met een drumband en majorettekorps.
In 1982, na 35 jaar als fanfare-orkest door het leven te zijn gegaan, besloot men deze muzikale weg te verlaten. Men is zich gaan richten op de blaaskapellenmuziek onder de naam Blaasorkest De Muziekvrienden.
Blaasorkest De Muziekvrienden is, inmiddels als enige orkest in Nederland, nog altijd onlosmakelijk verbonden met Huize Padua te Boekel, een onderdeel van de GGZ Oost-Brabant. Haar leden bestaan uit (oud-) personeelsleden, familieleden en vrienden, en staat al ruim 35 jaar onder de bezielende leiding van Kees Manders.